W NAJNOWSZYM NUMERZE:
Przeczytaj historie, które poruszają serca milionów mieszkańców Warszawy.
"To wtedy dotarło do mnie, że noszę ból nie tylko na ramieniu, ale i w sercu"...
Zapytała, czy mam pytania do formularza. A ja w odpowiedzi zapytałam ją, czy można kochać i nienawidzić kogoś jednocześnie. Nie wiem jak to się stało - mówi pani Marzena, klientka z Wawra.
"Bosko się przyjął. Na prześcieradle nie było ani kropli tuszu. Żona twierdzi, że odkąd go mam, przestałem chrapać." - mówi wzruszony Waldemar (57 l.)
SKANDAL NA MOKOTOWIE!
Recepcjonistka przyjmuje klientów bez uprawnień i kontraktu z NFZ. Klienci zwierzają się w poczekalni.
Anna (40 l.). Niepozorna. Uśmiechnięta. Bez uprawnień. Z wyglądu – zwykła recepcjonistka. Miła. Spokojna. Dyskretna. Nie wzbudza podejrzeń. I może właśnie dlatego jest tak niebezpieczna.
Jak dowiedziała się Kropelka, Anna nigdy nie zdobyła dyplomu psychologa. Nie ukończyła nawet żadnego psychologicznego kursu online. Praktykuje również bez kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia.
A jednak – prowadzi regularną, nielegalną praktykę emocjonalną w samym sercu studia tatuażu.
„Weszłam tylko zapytać o termin, a wyszłam po 40 minutach z kubkiem herbaty i nowym wglądem w relację z ojcem.”– mówi jedna z klientek, która do dziś nie wie, jak to się stało.
Cicha. Skuteczna. Bezlitosna. Przeprowadziliśmy nasze dziennikarskie śledztwo. Na pozór introwertyczna, ale sympatyczna. Zadaje jedno pytanie w stylu „pierwszy tatuaż?” – i nagle ludzie otwierają się jak Windows 98 bez zabezpieczeń. Wypluwają traumy, zdrady, kryzysy egzystencjalne. A ona tylko kiwa głową i robi notatki… do kalendarza.
Jak ustaliliśmy, przeprowadziła setki rozmów terapeutycznych. W pełni nielegalnie.
Czy Anna to tylko recepcjonistka? Czy może… najskuteczniejsza niecertyfikowana terapeutka w kraju?
Środowisko jest podzielone. Niektórzy uważają ją za zagrożenie. Inni – za ostatnią deskę ratunku w kraju, gdzie na terapię czeka się pół roku. „Przyszłam ustalić godzinę sesji, a skończyło się na płaczu i opowieści o moim byłym” – mówi klientka, która nie spodziewała się, że kawa z recepcji to początek nowego rozdziału. „Zapytała, czy mam pytania do formularza. A ja w odpowiedzi zapytałam ją, czy można kochać i nienawidzić kogoś jednocześnie. Nie wiem jak to się stało” – mówi pani Marzena, klientka z Wawra.
Eksperci z Wydziału Zachowań Zbyt Ludzkich komentują:
prof. Wanda Wgląd-Spojrzenie
„Recepcjonistki tego typu są szczególnie niebezpieczne. Ustawiają ci wizytę i twoje życie jednocześnie. Gdyby miała kadzidła, mielibyśmy sektę.”
A co na to sama ona?
Złapana na gorącym uczynku – z herbatą w ręku i klientem mówiącym o relacji z ojcem – mówi tylko jedno: „Ja tylko zapisuję ludzi na terminy. Ale jak ktoś potrzebuje pogadać… no to słucham.”
Ciepło człowieka? Czy może… manipulacja?
Eksperci są podzieleni. Jedni mówią o zjawisku mikroszczerości w warunkach bezpieczeństwa estetycznego, inni – o recepcjonistycznym zespole kontaktu pogłębionego.
prof. Julian Echo-Zwierzenia z Instytutu Nagłego Otwierania Się tłumaczy:
„To klasyczny przypadek tzw. cichego terapeuty. Niby ci tylko mówi ‘proszę chwilkę poczekać’, ale nagle masz ochotę opowiedzieć o swoich lękach z gimnazjum.” Czy to jeszcze studio tatuażu, czy już pierwszy punkt wsparcia emocjonalnego w Polsce, który nie przyjmuje NFZ?
Konkurencja również komentuje niecodzienną sytuację w branży:
Studio „Pain & Skullz” (Raszyn)
„U nas nikt się nie rozkleja. Robimy wzór, bierzemy pieniądze, dziękujemy. Ludzie wiedzą, że przyszli po dziarę, nie po katharsis.”
Studio „Igła w Żebro” (Praga-Północ)
„Nasza recepcjonistka nie zna nawet imion klientów, a co dopiero ich traum. I tak jest zdrowiej.”
Studio „MinimalZink” (Żoliborz)
„To nie jest profesjonalne. Tworzy się niebezpieczna więź emocjonalna. Klient powinien się zastanawiać nad wzorem, a nie nad tym, czemu jego ojciec był nieobecny.”
Studio „DarkBloodNeedle” (Bielany)
„My zamknęliśmy recepcję. Ludzie przychodzili z emocjami. Teraz mamy samą online rejestrację. I święty spokój.”
Tymczasem na Mokotowie nie otrzymaliśmy komentarza po publikacji tekstu. Pani Ania, jakby nigdy nic, parzy kawę. Ktoś właśnie zapisuje się na godzinę 14:00 – i opowiada o tym, że boi się bliskości…
